Safça Sevgi

 


Seni nasıl saflıkla sevebilirim?

Seni nasıl bu andaki tüm dikkatimi vererek sevebilirim?

Seni nasıl ferahlıkla sevebilirim?

Seni nasıl karnımda kaynayıp, beni içimden yakıp kül eden arzuyu karıştırmadan sevebilirim?

Seni nasıl kucaklanma, ilgilenilme ve beslenme, ihtiyacımla karıştırmadan sevebilirim?

Seni nasıl ateşime, ihtiyaçlarıma, çağrıma çekilmeyeceğin şekilde sevebilirim?

Seni nasıl severim ki sen, tamamen sen olmakta, tamamamen özgür olasın?

...

İnsanların sürekli birbirine çengeller attığı bir dünyada yaşıyoruz.

Sahip olmaya, kontrol ve manipüle etmeye çalışıyoruz. Diğer kişinin yakınlarda kalacağından emin olmak adına, onu kendimize aşık edecek şekilde davranıyoruz. Bu çoğunlukla en ince sinsilikle gerçekleşiyor. Dikkat çekmek için, onaylanmak için.

Bunu hepimiz yapıyoruz, bu yüzden bunu görmeye ve bununla ilgili dürüst olmaya başlamamız çok daha faydalı. Çünkü aksi takdirde çengelleri tekrar tekrar nasıl yerleştirdiğimizi fark etmiyoruz bile.

Ama bunu yapan Ruhunuz değil. Bu terk edilmiş çocuk. Bu çocuk sizin içinizde yaşıyor ve sizmiş gibi oynuyor.

Orada bir sözcükten, burada bir ipucundan... İnsanların enerjilerini çekip duruyor.

Bu çocuk bir şeytan değil. Bu çocuğun sadece sevildiğinive önemsendiğini hissetmeye ihtiyacı var.

Ama başkaları tarafından değil; sizin tarafınızdan!


Peki birini çengellemek, bir başkası için hakiki bir sevginin ifadesinden nasıl ayrışır?

...

Sevgi çekmez.

Sevgi sahip olma arzusu taşımaz.

Sevgi sonuçlara bağlı değildir.

Sevgi ölçülemez ve sınırlanamaz.

Sevgi talep etmez.

Sevgi kimseye ait değildir, yine de herkesin içinden geçer.

Sevginin hikayesi, tarihi, beklentisi, alınganlığı yoktur.

Sevgi her şeyi taşır, sevgi her şeye inanır, sevgi her şeyi umar, her şeye dayanır.

Sevgi sevmeye bayılır, sevmenin kendisi uğruna.


Sonra bir gün sevginin sizi ele geçirmesine izin verirsiniz... kendinizi göz yaşları içinde, mutlulukla gülerken bulursunuz; sevmekten daha büyük neşe yoktur! Korkusuzca, bütünlükle sevmekten.

Başka bir günse, veda zamanı geldiğinde, gözlerinizi kapatır ve bırakırsınız her şey gitsin, huzurla, kolaylıkla. Çünkü bilirsiniz ki yaşadınız.

Yolculuk asla bitmez, o andan sonra bile.

Tıpkı sevgi için de olduğu gibi...




Quoted from Sofia Sundari

Artwork: Sarah Maq


Yorumlar